< Volver a Eventos

Introdución

Cando pensamos qué nos deparará a ciencia do futuro, ineludiblemente aparece a abordaxe do cerebro humano como unha das últimas fronteiras do coñecemento. Incógnitas como a orixe de conciencia, a creación da mente, o modularidade da memoria ou a percepción da contorna xorden como preguntas motivadoras e, á vez, elusivas.

Sabemos que a neurociencia non é un compartimento estanco que se nutre exclusivamente de seu, senón que estende o seu coñecemento de forma recíproca con moitas disciplinas en ámbitos tan variados como a arte, a economía, as ciencias, a filosofía ou o dereito. Neste sentido, hai dous problemas fundamentais da neurociencia que a entroncan coa xustiza e que serán obxecto de análise nestas xornadas.

O primeiro refírese ao entendemento dos mecanismos da toma de decisións e se ese proceso é consciente, voluntario e está influído polas emocións. Cando decidimos, facémolo de forma voluntaria, racional e optimizando as consecuencias? Pódese falar de decisións libres ou estamos abocados a un neurodeterminismo?

O segundo céntrase nunha parte nuclear da neurociencia, a capacidade do cerebro de cambiar adaptándose ao medio para ser máis eficiente, que se coñece como plasticidade cerebral: aprendemos todos os días, modificamos as nosas memorias ou respondemos ante unha lesión cerebral para recuperarmos as funcións danadas. Os avances científicos agroman novas alternativas para actuar e mellorar a plasticidade cerebral, coa intención de axudar aos pacientes e curar múltiples patoloxías. Porén, que ocorre cando eses procedementos se utilizan en individuos sans? É eticamente correcto mellorar a capacidade cognitiva dalgúns individuos? É lícita a selección xenética para crear superhumanos? A superintelixencia, é humana ou mellor que humana?